مشكلات رفتاري كودكان
بدرفتاري يا هر نوع مشكلات رفتاري كودكان، شرايط را براي والدين آن ها بسيار سخت مي كند. هيچ معياري براي رفتار عادي وجود ندارد. رفتار افراد به سن، شخصيت، رشد عاطفي و محيط تربيت فرد بستگي دارد. به طور كلي، رفتار يك كودك اگر از نظر اجتماعي، رشدي و فرهنگي مناسب باشد، عادي تلقي مي شود. والدين مي توانند براي مقابله با مشكلات رايج رفتاري كودكان راه هايي براي شناسايي اين رفتار ها بياموزند.
علائم رفتارهاي غير عادي در كودكان
بچه ها وقتي شيطنت مي كنند ناز هستند. اما اگر شيطنت آن ها به يك عادت روزمره تبديل شود، مي تواند والدين را نگران كند.
برخي علائم كه نشان مي دهد رفتار فرزند شما غيرطبيعي است، عبارتند از:
بي ادبي. كودك شما كه به گونه ديگري حرف مي زند و بي دليل بي ادبي مي كند.
عدم تمركز. او نمي توان تمركز كند، بي قرار است و بسيار تنبل يا بي نظم مي شود.
آزار و اذيت. كودك به خودش آسيب مي زند يا حتي به فكر آسيب زدن به ديگران كه حتما بايد به روانشناس كودك است.
رفتارهاي جنسي. رفتارهاي جنسي كه مناسب سن او نيست را از خودش بروز مي دهد.
دروغگويي. او زياد دروغ مي گويد و يا براي او دزدي يا برداشتن چيزهايي كه به او تعلق ندارد عادت شده است.
اختلال در بروز احساسات. فرزند شما در مديريت احساسات خود مشكل دارد. او برخي مواقع هيجاني و در موارد جزئي ناراحت به نظر مي رسد.
سرپيچي. فرزند شما به حرف هايي بزرگتر ها گوش نمي كند و منظم نيست و براي به چالش كشيدن والدين، قوانين خانه را ناديده مي گيرد.
رفتار فرزند شما بر عملكرد او در مدرسه تأثير مي گذارد. به عنوان مثال، كودك دير به مدرسه مي رود يا در كلاس هاي خودش شركت نمي كند.
بي تحرك و ساكت نشستن دختر يا پسر هشت ساله مي تواند غيرطبيعي باشد. آن ها ممكن است رفتار مخرب مانند ضربه زدن، پرتاب كردن اشياء، فرياد زدن و غيره را نشان دهند.
توجه: برخي اختلالات رفتاري در كودكان قابل حل هستند.
توجه به اين نكته حائز اهميت است كه بخش منطقي مغز هنوز در كودكان زير 3 سال ايجاد نشده و به همين دليل آن ها بر اساس احساسات خودشان رفتار مي كنند. با بزرگتر شدن، عقلانيت بهبود مي يابد اما در مديريت احساساتشان هنوز به حمايت والدين نياز دارند. خوشبختانه، رفتارهاي جزئي غيرطبيعي را مي توان از طريق رفتار درماني و تغيير در سبك هاي فرزند پروري اصلاح كرد.بي احترامي و نه گفتن
شايد شيطنت و صحبت كردن دختر سه ساله براي والدين خنده دار و تحسين برانگيز باشد. اما فرياد و داد زدن و “نه گفتن هاي” دختر هفت ساله مي تواند بر اعصاب والدين تأثير بگذارد. در صورتي كه با اين رفتارها به طور صحيح برخورد نشود مي تواند منجر به مشاجره بين والدين و فرزندان شود.
راهكارهاي براي مقابله با نه گفتن كودكان
ناديده بگيريد. اگر فرزند شما بي ادبانه صحبت مي كند اما از دستورالعمل هاي شما پيروي مي كند، آن را ناديده بگيريد. در شرايطي كه رفتار آن ها تهديد آميز يا مخرب نباشد، ناديده گرفتن در مراحل اوليه اشكالي ندارد.
با او صحبت كنيد. اگر كودك از دستورالعمل ها پيروي و حتي قدرداني مي كند اما با عصبانيت حرف مي زنند، مي توانيد به آن ها توضيح دهيد كه عصباني بودن، اشكالي ندارد، اما آن ها نبايد با بزرگتر ها با بي احترامي صحبت كنند.
به حرف هاي او گوش دهيد. اما اگر واكنش هاي كودك شما تهديد آميز است بايد به حرف هايشان توجه و با آن ها به دقت رفتار كنيد.
به عصبانيت كودك پاسخ ندهيد. بگذاريد كودك آرام شود و سپس به حرف هاي كه زده است بپردازيد. به آن ها آرام بگوييد كه كدام رفتار آن ها قابل قبول و كدام غيرقابل قبول است.
محدوديت ها را تعيين كنيد. آن ها را از عواقب رعايت نكردن محدوديت ها آگاه سازيد. تهديد نكنيد، فقط به طور ساده حقايق را بيان كنيد كه اگر درست صحبت نكنند براي آن ها بستني نمي گيريد و يا اجازه نمي دهيد فيلم مورد علاقه شان را ببينند و اگر از فرياد زدن دست بردارند و به شما گوش دهند، براي آن ها شام چيزي خوبي مي پزيد. چنين اهدافي به نظر مي رسد كمتر كنترل كننده است اما گزينه خوبي هستند.
انتظارات كودك را تا حدودي برآورده كنيد. اما اگر بعضي اوقات آن ها را خوشحال مي كند، مي توانيد كمي انعطاف پذير باشيد.
سرانجام، رفتار خودتان را با بچه ها مورد بررسي قرار دهيد. اگر با كودك خود بي ادب يا بي احترامي مي كنيد در درجه اول رفتار خودتان را اصلاح كنيد.كودكان وقتي عصباني هستند داد مي زنند و فرياد مي كشند. اما اگر آن ها حتي قبل از ده سالگي شروع به قسم خوردن مي كنند، بايد در مورد رفتار آن ها نگران باشيد. آن ها ممكن است شروع به فرياد زدن يا از قسم خوردن استفاده كنند تا براي شما دليلي بياورند يا به سادگي راه خودشان را پيدا كنند. وقتي فرزند شما از زبان توهين آميز استفاده مي كند و قسم مي خورد، بهتر است واكنش نشان دهيد.
راهكارهاي براي مقابله با قسم خوردن كودكان
در اين موارد مي توانيد راهكار زير را در نظر بگيريد:
مطمئن شويد كه خودتان در مقابل بچه ها از چنين زباني استفاده نمي كنيد.
اگر كودك نوپاي شما از چنين زباني استفاده مي كند، فوراً آن ها را اصلاح كنيد. به آن ها بگوييد اين يك كلمه “بد” است و مردم آن كلمه يا بچه هايي كه از آن كلمه استفاده مي كنند را دوست ندارند.
اگر اين كلمه را در مقابل فرزند خود به كار برديد، سريعاً عذرخواهي كنيد. اگر هميشه اين حرف را جلوي كودك خود مي گوييد حتي مي توانيد از كودكتان بخواهيد به شما يادآوري كند كه اين كلمه بد است.
سوء استفاده لفظي در خانه را تحمل نكنيد. هيچ عذر و بهانه اي براي فحش دادن يا نفرين كردن ديگران وجود ندارد. بنابراين اگر كودك شما از چنين زباني استفاده كرد، واكنش نشان دهيد. عواقب را به طور واضح توضيح دهيد.با كودك خود همدلي كنيد.
احساسات آن ها را درك كرده و با كودك خود همدلي كنيد، اما اين نكته را روشن كنيد كه اجازه ندارند كه به ديگران ضربه يا لگد بزنند يا آن ها را گاز بگيرند. به آن ها بگوييد ” من مي دانم عصباني هستي اما اجازه نداري لگد بزني”. به آن ها بگوييد كه در صورت بروز رفتار خشونت آميز، عواقب آن چه خواهد بود. اگر با كودك كوچكتر سر و كار داريد، به آن ها بگوييد كه در عوض رفتار خود چه كاري مي توانند انجام دهند. يك جايگزين به آن ها بدهيد. به عنوان مثال، به آن ها بياموزيد كه به جاي اينكه به خشونت جسمي متوسل شوند، از كلمات و عباراتي مانند “عصباني هستم”، يا “من آن را دوست ندارم” يا “از اين خوشحال نيستم” استفاده كنند.
- جمعه ۱۰ اردیبهشت ۰۰ | ۰۰:۲۵ ۳ بازديد
- ۰ نظر